Jest to skala wprowadzona w 1953 roku przez Virginię Apgar, a służąca do określenia ogólnego stanu naszego maleństwa.
Pierwszej oceny teoretycznie dokonuje Neonatolog (Pediatra), w 1-szej, 3, 5 i 10 minucie życia „na powietrzu”. W praktyce najczęściej ta ocena wykonywana jest przez Położną w 1-szej i 5 minucie, a lekarz Pediatra dokładnie bada dzidziusia trochę później.
Przy ocenianiu bierze się pod uwagę 5 podstawowych i zarazem najważniejszych parametrów:
1. zabarwienie skóry,
2. częstość i sposób oddychania (czynność oddychania),
3. liczbę uderzeń serca (czynność serca),
4. napięcie mięśni,
5. odruchy (reakcje na drażnienie w okolicy nosa, nozdrzy i buzi cewnikiem)
Każdemu z tych parametrów Położna przypisuje ilość punktów z przedziału 0-2. Po zliczeniu tych punktów wychodzi pierwsza ocena naszego bobasa. Jeżeli ocena jest z przedziału 0 do 3 pkt. oznacza to, że noworodek jest w ciężkim stanie, ocena z przedziału 4 do 6 określa stan jako średni i wymagający dodatkowych czynności ze strony lekarza oraz obserwacji; ocena pomiędzy 7 a 10 określa stan jako dobry.
Poniżej przedstawiamy tabelę ocen.
Ocena w pkt. |
0 |
1 |
2 |
Tętno |
0 - 80/min |
80 - 100/min |
powyżej 100/min |
Oddech |
brak |
powolny, nieregularny |
prawidłowy (krzyk, płacz) |
Napięcie mięśni |
wiotkie |
napięcie obniżone, zgięte kończyny |
napięcie prawidłowe, samodzielne ruchy |
Odruchy (reakcja na cewnik donosowy) |
brak |
grymas |
kaszel lub kichanie |
Zabarwienie skóry |
blade, sine |
tułów różowy, kończyny sine |
różowe |